اجتماعی شدن حرفه ای در پرستاران بالینی: یک مطالعه پدیدارشناسی

زمینه و هدف: اجتماعی شدن، فرآیند پذیرش نقش های حرفه ای و یک راه واقعی برای توسعه هویت حرفه ای به شمار می رود؛ لذا این مطالعه با هدف تبیین این مفهوم در پرستاران در بالین صورت گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی از نوع کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی انجام شده است. 10 نفر پرستار بالینی از بیمارستان های آموزشی در شهرهای شهرکرد و تهران در مطالعه مشارکت داشتند. داده ها از مصاحبه های نیمه ساختار یافته و با تحلیل به کمک روشVan Manen استخراج گردید. یافته ها: شش درون مایه از تحلیل مصاحبه های پرستاران بالینی استخراج گردیدکه با کمک آن ها مفهوم اجتماعی شدن حرفه ای با درون مایه های شناوری شایستگی، استقلال عملی، پویایی بالینی، موردحمایت جامعه قرار گرفتن، دلبستگی حرفه ای و مشارکت منفعل گروهی تبیین گردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که توصیف های تجارب پرستاران، راهنمای عملی برای مدیران آموزشی جهت بازبینی برنامه های درسی پرستاری وهمچنین مدیران پرستاری در برنامه های اجتماعی شدن مجدد بعد از انتقال نقش را فراهم نماید. این مطالعه، ضمن تبیین تجارب در خصوص مفهوم اجتماعی شدن در حرفه پرستاری، نقطه آغازی برای پژوهش بیشتر مفهوم و گسترش بدنه دانش حرفه ای پرستاری خواهد بود.